درباره ی یک مستند: "ویروسی به نام ترس"

تشبیه مغز انسان به کامپیوتر، تشبیه جالب و آموزنده ای است. اگر در حد کمی هم با سخت افزار و نرم افزار کامپیوتر آشنا باشیم میتوان با تشبیه آن به قسمتها و حالات مختلف مغز به نتایج جالبی رسید. 

سخت افزار هر آن چیزی است که قابل دیدن و لمس کردن است مثل کیبورد، موس، مادربرد و صفحه نمایشگر (مانیتور) و نرم افزار هم هر آن چیزی است که با نصب روی حافظه (Hard Drive) امکان انجام کارهای مختلف را برای ما فراهم میآورد. مهمترین بخش سخت افزار کامپیوتر، پردازنده (CPU) آن است. سی پی یو (Central Processing Unit) یا پردازنده، مغز متفکر کامپیوتر است و می توان با اغماض آن را به مغز انسان تشبیه کرد. کار آن پردازش اطلاعات و دستور به سایر بخش های کامپیوتر مثل حافظه و مادربرد برای انجام دادن کاری است.  نکته ای که باید در نظر گرفت این است که مغز ما ترکیبی از این پردازشگر و چیزهای دیگر است. 

ما دارای احساسات و هیجانات و عواطف مختلفی هستیم و این حالات همان نرم افزارهایی هستند که در ما تعبیه شده اند. یکی از نرم افزارهایی که در ما و به خاطر بقا و زنده ماندن بیشتر تعبیه شده است "ترس" است. 

این نرم افزار خاص قدرت آن را دارد تا قوی تر شود و مجال برای سایر احساسات و هیجانات انسانی مثل شادی، آرامش، هیجان طلبی  و حس معاشرت و همکاری با انسانهای دیگر را کمتر کند و یا تضعیف شود و جا را برای احساسات دیگر بازتر کند. حس ترس به صورت معقول در انسان باعث میشود ما کمتر دست به کارهای بزنیم که ریسک و خطر فراوانی دارند و از این جهت به ما در زند ه ماندن و داشتن طول عمر بیشتر کمک میکند. ترس در صورت قدرتمند شدن دیدگاه انسان نسبت به جهان را تغییر میدهد و نازیبا میکند. چه چیزی باعث میشود ما گاهی متوقف شویم و تغییر نکنیم؟ چطور میتوان مانع از گسترش ترس شد؟ مستند کوتاه "ویروسی به نام ترس" (A Virus Called: Fear) در حدود 20 دقیقه تلاش میکند به این سئوال، پاسخ دهد. 

 (برای دیدن در یوتیوب با زیرنویس انگلیسی کلیک کنید.)

 

نقدی بر نظریه ارتباط بدون کلام: آیا واژه ها فقط 7 درصد بار ارتباط را برعهده دارند؟!

عکس و طرح زیبا و گویایی است. داستان این 7/38/55 درصدها چیست؟: بر اساس یک مدل پیشنهادی که به روانشناس دانشگاه UCLA دکتر "آلبرت محرابیان" نسبت داده میشود، ارتباط و پیام بین انسانها در سه بخش منتقل میشود. واژه ها 7 درصد بار انتقال را برعهده دارند، تَن و لحن صدا ما 38 درصد و زبان بدنمان 55 درصد انتقال پیام را بدوش میکشند.  بسیاری از متخخصان ارتباط و رفتار بدون کلام هم در نوشته ها و سمینارهای خود این قانون 7/38/55 را تکرار کرده اند و میکنند اما داستان واقعاَ چیست و آیا واژه ها (Words) فقط و فقط 7 درصد بار انتقال پیام را برعهده دارند؟ 

برای باز شدن بیشتر داستان باید اشاره ای هم به نظریه دکتر محرابیان کرد. وی معتقد است عناصر ارتباط این گونه است:

• فرستنده - رمزگزار (Sender-Encoder)
• پیام (Message)
• کانال یا مجرا (Channel)
• رسانه (Medium)
• دریافت کننده - رمزگشا (Receiver-Decoder)
• بازخورد یا فیدبک (Feedback) 

چگونه در موقعیت های حساس واکنش مناسب داشته باشیم؟

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که در برخورد با یک موقعیت چالش برانگیز نتوانسته اید (و یا نخواسته اید) آنطور که دلتان میخواسته رفتار کنید و واکنش نشان دهید. تصور کنید از دختری خوشتان آمده و آن دختر هم به شما چراغ سبز نشان داده است؛ پس تنها کاری که باید بکنید این است که روشی را انتخاب کنید که احتمال پذیرفته شدنتان را تا حد ممکن بالا ببرد و یا با کسی مثل همسرتان یا والدین تان دچار اختلاف شده اید و موقع بحث نتوانسته اید آنطور که از خودتان انتظار دارید رفتار کنید و بحث به بیراهه رفته و نتیجه ای نگرفته اید.  

خب احتمالا اگر شخصیت و منش بالغانه ای داشته باشید یکسری استاندارد برای خود دارید. اینکه چطور باید با یک خانم رفتار کرد و یا چطور باید به او نزدیک شد و یا چطور باید یک بحث را عاقلانه پیش برد. اما ممکن است برخلاف میلتان رفتار کنید. به چرایی آن فکر کرده اید؟

خب اگر اینطور است نگران نباشید و بدانید که اصولاً نزدیک شدن به کسی که به آن علاقه پیدا کرده اید هیچ وقت کار خیلی آسانی نبوده است. به صورت کلی این گونه نزدیک شدن به جنس مخالف چه در خیابان و دانشگاه و محل کار و یا در کلاب و یا چگونگی اداره کردن بحث و یا سخنرانی کردن در جمع، موقعیت های حساسی هستند که رفتار ما باید با دقت و ظرافت بیشتری انجام شود.

به این موقعیت ها میگویند "موقعیت به مبارزه طلبیدن" (challenge situation). مبارزه طلبیدن رفتار سابق خود در این موقعیت ها که دیگر نمیخواهید ادامه اش بدهید. با تکرار رفتار جدید، دیگر کم کم نیازی به مبارزه طلبیدن رفتار سابق نیست و موقعیت های سابقا حساس دیگر چندان هم حساس نیستند. همانطور که اشاره کردم این کار "هلو برو تو گلو" نیست هر چند با تکرار این رفتار نزدیک شدن به جنس مخالف و کنترل دیگر شرایط استرس زا، کم کم تبدیل به همان هلو میشود. خب اگر میخواهید روشتان را عوض کنید یک استراژی کاربردی و موثر معرفی میکنم. فقط باید کمی حوصله داشته باشید: 

اول از همه یک قلم و دفتر بردارید و آن دفتر را اختصاص بدهید به این استراتژی. روی دفتر بنویسید "روش رفتار درست در موقعیت های حساس" یا "Challenge Situation" و یا هر عنوانی که فکر میکنید برای تحلیل رفتار درست در این موقعیت ها، نام مناسبی است. شما قرار است در این دفتر چیزهایی بنویسید که به شما کمک کند هر زمان که در این وضعیت قرار گرفته اید کمک کند.  

تفسیر سه نوع متفاوت از چشم دوختن (Eye Gazing)

معمولاً نگاه کردن به چیزی نشانه علاقه داشتن به آن چیز است. زمانی که به تابلوی نقاشی نگاه میکنید و یا زمانی که به یک شخص نگاه میکنید. 

زمانی که به کسی نگاه میکنید، معمولاً او هم به چشمان شما نگاه میکند تا دلیل نگاه کردن به او را بفهمد. این مهارتی است که مغز ما آموخته تا کسی که به ما چشم دوخته (Eye Gazing) را پیدا کند. 

اگر به چشمان کسی خیره شوید و او هم به چشمان شما خیره شود این میتواند نشانه دوست داشتن یا عشق باشد و اگر نگاه شخصی که به شما خیره شده به سمت بخش های پایینی چشمان شما متمایل شود (به بخشهای دیگر بدن پایین از چشمان، لب، چانه، گردن، سینه و ...) این میتواند نشانه شهوت باشد. این که چشمها دقیقاً به کجا میروند واقعاً مهم است. اگر کسی به لبهای شما نگاه خیره ای کرد، این میتواند (نه 100%) نشانه آن باشد که او دوست دارد شما را بوس کند. و نگاه کردن به بخش های سکسی بدن هم مشخص است که نشانه طرف مقابل برای داشتن رابطه جنسی با شماست. 

نگاه خیره به چشمان دیگری ولی کوتاه نشانه قدرتمند بودن بدون نشان دادن خشونت است. 

در این پست میخواهم سه نوع متفاوت از چشم دوختن و نگاه خیره داشتن (بدون پلک زدن) را بررسی کنم و از ویدئوی یکی از متخصصان زبان بدن خانم Vanessa Van Edwards کمک گرفته ام. وی در زمینه زبان غیرکلامی و رفتار بدن تخصص ویژه ای دارد و وب سایت Science of People را اداره میکند و در شهر پورتلند ایالت اورگان مدیر موسسه ای پژوهشی درباره رفتار انسان، کاریزما و نفوذ و قدرت زبان غیرکلامی است.

 

ارتباط میان فردی Interpersonal Communication

صورت، تُن صدا، لباسی که به تن کرده ایم و موقعیتی که در آن هستیم، همه این عوامل با هم وضعیت و سمبولی بوجود می آورند که توسط مردم و افرادای که با ما در حال ارتباط و مراوده هستند ترجمه و تفسیر میشود. 

گفته می شود پیوند و ارتباط شکل نمیگیرد مگر آنکه چیزی دوطرفه به اشتراک گذاشته شود و این میتواند مفهوم، معنا یا ارزشی باشد که به اشتراک گذاشته شده است. ---> (Mutual sharing of meaning) همچنین ارتباط یک طرفه شکل نمیگیرد. این دو مفهوم مثل دو روی یک سکه هستند. یک لبخند میتواند چندین معنا داشته باشد همچنان که سکوت می تواند معنادار باشد. 

کسب مهارت ارتباط میان فردی به اشخاص این قدرت را میدهد تا کدهایی که آگاهانه و ناآگاهانه برای برقرای ارتباط میفرستند را با دقت به کار ببرد و پاسخ مناسبی به این کدها بدهد. شخص با استفاده از تکنیک های کلامی و غیرکلامی مانند روش گوش دادن موثر، استایل شخصی فرد، عزت نفس، مدیریت بحران در رابطه و شناخت تفاوت های فرهنگی و جنسیتی، قارد خواهد بود رابطه ای پویا با دیگران برقرار کند.

 در این دوره از نمودارها و شکل های گرافیکی برای بهتر فهمیدن موضوع و مفهوم "ارتباط میان فردی" و به کارگیری آن در رابطه با خود، افراد فامیل و در زندگی حرفه ای استفاده میشود. "ارتباط و پیوند" برقرار کردن مناسب، یک موضوع کاملاً حیاتی برای زندگی اجتماعی فرد است که حاصل آن رضایت شخصی و موفقیت در حیطه حرفه ای فرد است. 

این دوره در 12 جلسه مفهوم ارتباط میان فردی و به کارگیری عملی آن را به خوبی توضیح میدهد. هر جلسه نیز به پنج بخش تقسیم شده است. مربی این دوره خانم Laurel Bragstad است و دوره Interpersonal Communication در کلاس آنلاین Ed2Go/Cengage برگزار میشود.